Η Μόλι και ο Γκιλ πηγαίνουν στο σχολείο. "Ω, κοίτα!" λέει η Μόλι. "Ένας ιστός αράχνης!" "Αναρωτιέμαι πού να είναι η αράχνη" λέει ο Γκιλ. Εκείνη τη στιγμή η αράχνη εμφανίζεται στον ιστό. "Να τη!" λέει ο Γκιλ. "Θα την ονομάσω Τσάρλι." "Σίγουρα ο Τσάρλι προσπαθεί να πιάσει το πρωινό του" λέει ο Γκιλ. "Το πρωινό του; Τι εννοείς;" ρωτά η Μόλι. "Μόλις οι αράχνες υφάνουν τον ιστό τους, περιμένουν τις μύγες να πιαστούν σε αυτόν. Και μετά... τις τρώνε!" "Έλα πάμε τώρα στο σχολείο, Γκιλ" λέει η Μόλι. "Θα έρθουμε μετά να δούμε αν έπιασε τίποτα." "Εντάξει. Γεια σου, Τσάρλι!" λέει ο Γκιλ. [...] (Από την έκδοση)