ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

Η παράξενη δολοφονία ενός Χιλιανού διευθυντή χορωδίας σε μια αρμένικη εκκλησία του Παρισιού. Εξαφανίσεις παιδιών χορωδών. Δολοφονίες που εκτελούνται ακολουθώντας ένα μακάβριο τελετουργικό. Και στους τοίχους, πάντα στίχοι από το "Ελέησόν με" γραμμένοι με αίμα... Παιδιά με αγγελικές μορφές και ουράνιες φωνές που μες στην ομορφιά τους κουβαλάνε το θάνατο. Διεστραμμένοι βασανιστές της χιλιάνικης χούντας, εκπαιδευμένοι από πρώην ναζί που εκτελούσαν τις αποτρόπαιες πράξεις τους υπό τους ήχους κλασικών χορωδιακών έργων. Την έρευνα αναλαμβάνουν δυο περιθωριακοί μπάτσοι: ο Λιονέλ Κασντάν, συνταξιούχος βετεράνος, και ο Βόλο, τοξικομανής, ωραίος σαν ροκ σταρ. Αρμένης ο πρώτος, Ρώσος ο δεύτερος. Ευφυείς, πεισματάρηδες, στοιχειωμένοι από το παρελθόν τους... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Χαρακτηριστικά της γραφής του Γκρανζέ είναι οι περίπλοκες υποθέσεις, η βία, τα κατά συρροήν εγκλήματα, η σύνδεση των ιστοριών του με πολιτικά, κοινωνικά ή και ιστορικά θέματα. Οι περιγραφές ακόμα και των πιο βίαιων σκηνών αποδίδονται με τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια για κάλυψη ή απόκρυψη, μιας και όλα έρχονται στο φως και αποκαλύπτεται ότι η ανθρώπινη φύση είναι ευάλωτη και ότι οι παθολογικές καταστάσεις την ωθούν να ξεπεράσει τα όριά της, να διασαλευθούν οι ισορροπίες της. [...] Οι ρυθμοί του Γκρανζέ είναι και σ' αυτό το μυθιστόρημα ταχείς, οι εναλλαγές και οι ανατροπές ακόμα και των πιο δεδομένων στοιχείων καταιγιστικές, ενώ η τόλμη του να παρουσιάσει έναν αστυνομικό εθισμένο στα ναρκωτικά δείχνει την τάση που υπάρχει στο είδος να δημιουργηθούν οι πιο πρωτότυπες εκδοχές του σύγχρονου εκπροσώπου του "καλού". (ΧΡΥΣΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, Η Καθημερινή, 22/4/2012)