Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΙ Ο ΑΙ ΒΑΣΙΛΗΣ

Παραμονή Πρωτοχρονιάς πια, είχα πάρει την απόφασή μου. Μπορεί να μην προλάβαινα να στείλω γράμμα στον Άγιο Παππούλη και να του ζητήσω να κάνει ένα θαύμα, αλλά είχα στα χέρια μου μια κούκλα που είχε φτιάξει ο ίδιος και που σίγουρα ήταν μαγική! Θα μιλούσα σ' αυτήν και ο Αϊ-Βασίλης θα με άκουγε σίγουρα. Το βράδυ, που έπεσαν όλοι να κοιμηθούν, εγώ άρχισα να του μιλώ. Δηλαδή στην κούκλα μίλησα. - Καλέ μου Άγιε Βασίλη, ελπίζω να σε προλάβω πριν έρθεις στο χωριό μου. Ο παππούς, η γιαγιά, αλλά και όλοι οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ στενοχωρημένοι, γιατί αυτός ο καιρός έχει χαλάσει τα φυτά και τα δέντρα τους και κινδυνεύουν να πεινάσουν. Επειδή εσύ είσαι Άγιος και όλα τα μπορείς, σκέφτηκα να σε παρακαλέσω να διώξεις απόψε το χιόνι από τον κάμπο και εγώ δε θέλω το ποδήλατο που σου ζήτησα. Δε θα με πειράξει καθόλου. Άλλωστε θα σ' το ζητήσω του χρόνου. Φίλησα την κούκλα μου και, χαρούμενη με την απόφασή μου να απαρνηθώ το ποδήλατο για να βοηθήσω τους ανθρώπους, κοιμήθηκα. Ξύπνησα μέσα στη νύχτα γιατί άκουσα κάποιον να ψιθυρίζει το όνομά μου: - Βασιλική, Βασιλική, ξύπνα!