ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΧΩΡΕΑΝΘΗΣ

"ΟΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΛΗΓΕΣ": - Αμέσως! άκουσα τη φωνή και στη συνέχεια - Στη γιορτή σου να 'σαι κοντά στο ακουστικό Την φαντάστηκα να ταχτοποιεί την πλούσια Κόμη το μακρύ της φουστάνι να θροΐζει Στα δάχτυλά μου ανάμεσα διασχίζοντας Δεκαετίες ανάσα κοφτή βλέμμα θαμπό Πλάι στο ποτάμι λουλουδιασμένη Άνοιξη Ολάνοιχτη αγκαλιά το κεφάλι γερτό στο Τρυφερό στήθος από μακριά ο βόμβος Το ίσον από το φευγάτο μελίσσι κι η Φωνή της Μάκω Σιούλενας -τρέμουσα Στο κατώφλι των λυγμών μας- με το Μελισσοβότανο στ' αγιασμένα της χέρια "Τόημερο, τόημερο" επίκληση στη βασίλισσα Να μην φύγει με τις εργάτριες από τον Κήπο κι απομείκει ορφανή κι άδεια Η κυψέλη ενώ θα οργιάζει η Άνοιξη Με τις ανθισμένες ασφάκες να χορεύουν Στους γύρω λόφους Αχ λίγο μέλι Θε μου Για τις μέσα μας πληγές που περισσεύουν.