Ι.Β. Ο ΠΥΡΓΟΣ Τ ΚΑΡΠΑΘΙΩΝ & Τ 29Ο

Το μυθιστόρημα, με πρωτότυπο τίτλο Le Chateau des Carpathes, εκδόθηκε το 1889 αρχικά σε συνέχειες στο περιοδικό Magasin d'Education et de Recreation, όπως και πολλά άλλα μυθιστορήματα του Verne, και μετά σε τόμο από τις εκδόσεις Hetzel, ως το 37ο βιβλίο της σειράς Voyages Extraodinaires. Ο Verne στήνει αυτή τη φορά την ιστορία του σε ένα χωριό της τρομακτικής και γοητευτικής Τρανσιλβανίας και, με εφαλτήριο το μύθο των Καρπαθίων, δίνει τη δική του απάντηση στις δεισιδαιμονίες των κατοίκων της περιοχής. Οι κάτοικοι του χωριού Βερστ έχουν θορυβηθεί από τις δαιμονικές δραστηριότητες που φαίνεται να λαμβάνουν χώρα έπειτα από αρκετό καιρό στον πύργο των Καρπαθίων. Το κάστρο, έρημο πια, μετά την αποχώρηση και του τελευταίου ιδιοκτήτη, απογόνου της οικογένειας Ντε Γκορτζ, βγάζει μυστηριώδες καπνούς και ο δασοφύλακας Νικ Ντεκ, μαζί με το γιατρό Πατάκ, αποφασίζει να επισκεφθεί τον πύργο για να δει από κοντά τι συμβαίνει. Στο μεταξύ, δύο ταξιδιώτες, ο κόμης Φρανκ ντε Τέλεκ και ο υπασπιστής του, ο Ρότσκο, φτάνουν στο Βερστ. Πόσο τυχαίος είναι τελικά ο λόγος της σύντομης επίσκεψής τους; Ο κόμης ταξιδεύει για να ξεχάσει τον έρωτα που του ράγισε την καρδιά, αλλά, όταν μαθαίνει ότι ο τελευταίος κάτοχος του πύργου ήταν ο Ροδόλφος ντε Γκορτζ, ο περίεργος ανταγωνιστής του, ο άνθρωπος που τον καταράστηκε μετά το θάνατο της αγαπημένης του, Στίλα, αποφασίζει να επισκεφθεί ο ίδιος τον πύργο για να ανακαλύψει τι συμβαίνει. Φαντάσματα, καταραμένες ψυχές, Καρπάθια. Τι σχέση έχουν αυτά με τον Verne, θα αναρωτηθεί κανείς. Πού είναι η ευφάνταστη τεχνολογία, οι περίεργες κατασκευές, οι πρωτοποριακές επιστημονικές ιδέες; Ας μην αποκαλύψουμε το τέλος, όμως. Μόνο στοιχείο, το όνομα του κόμη Τέλεκ (Telek - telecommunications).