ΠΩΣ ΗΡΘΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Σήμερα γίνεσαι εφτά χρονών. Το κορμάκι σου ανθίζει σαν ανοιξιάτικο κλωνάρι. Σου λέω: «Είσαι δική μου, βγήκες από μέσα μου». Κι εσύ γελάς και μου απαντάς: «Είμαι ο εαυτός μου». Είμαστε οι δυο μας, ο μπαμπάς δε γύρισε ακόμα. Έλα κοντά μου να σου πω μια ιστορία. Ξαπλώνει το Λιζάκι και δίπλα της εγώ. -Θυμάσαι πώς γεννήθηκες; -Ναι, μου απαντάει πονηρά. Μόλις σ' έπιασαν οι πόνοι, μ' έστειλες να φωνάξω το γιατρό. «Γιατρέ, του λέω, έλα γρήγορα γιατί η μαμά μου θέλει να με γεννήσει». Φοράει την μπλούζα του ο γιατρός, παίρνει τα εργαλεία του και ερχόμαστε. Βγάζει ένα ψαλίδι, σου ανοίγει την κοιλιά, με βγάζει και μετά την ξαναράβει. Ξέχασα να σου πω πως, μόλις γύρισα με το γιατρό, ξαναμπήκα γρήγορα μέσα σου κι έτσι γεννήθηκα. -Βρε κατεργάρα, αυτό το 'χεις διαβάσει σε παραμύθι. Αφού ξέρεις πως δε γεννιούνται έτσι τα παιδιά. Γελάει. [...] (Από την έκδοση)