ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

"Δέκατη έκτη νύχτα" Θα με βρεις/ Στο αναφιλητό της φωτιάς/ Στις πηγές της βροχής/ Στην ορχήστρα του ορίζοντα/ Στους σιτοβολώνες των χεριών σου/ Στα σπίτια των ματιών σου/ Γιατί μου έταξες δυο χείλη από πανσέληνο. Όμως/ Και στην αλισάχνη του πόνου που σκεπάζει τις στέγες/ Στους δρόμους που δεν λένε να δεθούν στο έδαφος/ Στην ολονυκτία της σιωπής/ Στις άγκυρες που καρφώνονται στο βυθό της κόλασης/ Γιατί με τραβούν οι μαγνήτες της ερήμου. [...] (από τη σελ. 34 του βιβλίου)